و در حديث صحيح از آن حضرت صلوات الله عليه منقولست كه فرمودند كه اذان مىتواند گفت نشسته و اقامت را نمىتواند گفت مگر ايستاده و احاديث بسيار بر اين مضمون وارد شده است و اكثر علما نهى را حمل بر كراهت كرده‌اند و عمده وجوه ايشان استحباب اذان و اقامه است و در استحباب هر دو اشكالى هست و جزم به آن مشكل است مع هذا منافات ندارد استحباب اصل با وجوب شرط مثل وضو از جهة نماز نافله كه جمعى كه قايلند به استحباب حرام مىدانند نماز بىوضو را بسا باشد كه ترك اقامه توان كردن و بىوضو و پشت به قبله و نشسته و پياده و سواره نتوان كرد و احوط در امثال اين مسائل آن است كه جرات نكنند در حكم بوجوب يا استحباب و حرمت يا كراهت و به قصد قربت واقع سازند و الله تعالى يعلم .
< صفحة فارغة > [ ثواب مؤذن بين اذان و اقامه ] < / صفحة فارغة > ( وقال رسول الله صلَّى الله عليه و آله للمؤذّن فيما بين الاذان و الاقامة مثل اجر الشّهيد المتشحّط بدمه فى سبيل الله عزّ و جلّ فقال علىّ صلوات الله عليه انّهم يجتلدون على الاذان فقال كلَّا انّه ياتى على النّاس زمان يطرحون الاذان على ضعفائهم فتلك لحوم حرّمها الله على النّار ) و بسند قوى از حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه منقولست كه حضرت سيّد المرسلين صلَّى الله عليه و آله فرمودند كه مؤذن را در ميان اذان و اقامت ثوابى است مثل ثواب كسى كه شهيد شده باشد در جهاد از جهة رضاى الهى و در خون خود غلطيده باشد پس حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه فرمودند كه يا رسول الله هر گاه شما اين مقدار ثواب آن را مىفرماييد آخر بر سر اذان شمشير خواهند كشيد و در بعضى از نسخ يختارون و يجتارون و يتجلدون واقع شده است يعنى هر گاه اين ثواب را شنيدند جمعى خاص را اختيار خواهند كرد كه مالى يا جاهى داشته باشند يا ستم خواهند كرد بر فقرا يا جنگ

532