إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 610)

و رو به قبله باشى بر سبيل استحباب مؤكَّد على المشهور و در اذان نيز سنت است جميع اينها و ليكن مؤكَّد نيست و احوط آنست كه در اقامت مراعات حالت نماز كنند چون احاديث بسيار در اين معنى واقع شده است .
< صفحة فارغة > [ اذان در حال نشسته ] < / صفحة فارغة > ( و روى احمد ابن محمّد بن ابى نصر البزنطى عن الرّضا صلوات الله عليه انّه قال يؤذّن الرّجل و هو جالس و يؤذّن و هو راكب ) و به اسانيد صحيحه و حسنه منقولست از احمد كه حضرت امام رضا صلوات الله عليه فرمودند كه مرد را جايز است اذان گفتن نشسته و همچنين جايز است اذان گفتن سواره و در كافى مذكور است كه اذان مىتواند گفت نشسته و اقامه نگويد مگر ايستاده و اذان مىتوانى گفت سواره و اقامه را نمىگويى مگر در وقتى كه بر زمين بوده باشى و شيخ نيز روايت كرده است بسند صحيح با زيادتى مثل كلينى .
( و روى ابو بصير عن الصّادق صلوات الله عليه انّه قال لا باس ان تؤذّن راكبا او ماشيا او على غير وضوء و لا تقم و أنت راكب و لا جالس الَّا من عذر او تكون فى ارض ملصّة ) و بسند موثق كالصحيح منقولست از ابو بصير از آن حضرت صلوات الله عليه كه فرمودند كه باكى نيست كه اذان به گويى در سوارى يا راه رفتن يا بى وضو و اقامت مگو در حالت سوارى و نه نشسته مگر عذرى باشد يا در زمينى باشى دزدگاه كه در اين صورت سواره و پياده مىتوان گفتن چنان كه نماز را نيز سواره مىتوان كردن و ظاهر آنست كه به اندك عذرى كراهت يا حرمت زايل مىشود بخلاف نماز .
و در حديث صحيح از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه منقولست كه فرمودند كه باكى نيست كه بىوضو و بى غسل اذان به گويى و اقامه را مگو مگر با وضو و فرمودند كه باكى نيست مسافر را كه اذان بگويد سواره و اقامه را مىگويد در وقتى كه از اسب به زير آيد .

531