الهى بيايد چون مسبب الاسباب اوست .
( وقال رسول الله صلَّى الله عليه و آله من قلَّم اظفاره يوم السّبت و يوم الخميس و اخذ من شاربه عوفى من وجع الضّرس و وجع العين ) و بروايت سكونى از آن حضرت صلوات الله عليه و آله منقولست كه هر كه ناخنها را در روز شنبه و پنجشنبه بگيرد و در ثواب الاعمال يا پنجشنبه بگيرد و از شارب بگيرد يعنى در يكى از اين دو روز حق سبحانه و تعالى او را عافيت كرامت كند از درد دندان و درد چشم يعنى اگر داشته باشد شفا يابد و اگر نداشته باشد مبتلا به آنها نشود .
( وقال موسى بن بكر [1] للصّادق صلوات الله عليه انّ اصحابنا يقولون انّما اخذ الشّارب و الاظفار يوم الجمعة فقال سبحان الله خذها ان شئت يوم الجمعة و ان شئت فى ساير الايّام و قال صلوات الله عليه قصّها اذا طالت ) و موسى عرض نمود به حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه استادان ما مىگويند كه شارب و ناخنها را نمىبايد گرفت مگر در روز جمعه حضرت فرمودند سبحان الله از روى تعجب يا آن كه خدا را منزه مىدانم از آن كه چنين فرموده باشد بلكه واجب نكرده است كه روز جمعه باشد هر وقت كه خواهى بگير مىخواهى در روز جمعه بگيرد و مىخواهى در روزهاى ديگر بگير و حضرت فرمودند كه هر گاه كه دراز شود بگير .
و اين حديث بر تقدير وقوع منافات با احاديث متواتره ندارد بلكه بيان مىكند كه او امرى كه در آن اخبار وارد شده است بر سبيل استحبابست نه بر سبيل وجوب و چون راوى اظهار كرد كه ايشان لازم مىدانند كه در روز جمعه

[1] بكير . خ .

83