منك ) و آن حضرت صلوات الله عليه از حمام بيرون آمدند شخصى به حضرت عرض نمود كه پاك باد طلب حمام تو پس حضرت فرمودند كه اى احمق لفظ است چه لفظيست چون موضوع است از براى دبر پس گويا گفته است كه دبر حمام تو خوب باد يا آن كه است از براى طلب است اگر وقت رفتن به حمام مىگفتى وجهى داشت بعد از بيرون آمدن از حمام وجهى ندارد پس آن مرد گفت كه حمام تو نيكو باد حضرت فرمودند كه هر گاه حمام نيكو باشد پس چه فايده مىدهد به بدن و حال آن كه مطلوب از حمام راحت بدنست پس او گفت طيب باد حميم تو يعنى آب گرم حضرت فرمودند كه نمىدانى كه حميم بمعنى عرق آمده است و چه فايده دارد كه عرق خوب باشد هر چند او قصد نكرده باشد عرق را ليكن آداب آنست كه لفظ مشتركى گفته نشود كه معنى لغوى آن احتمال معنى ناخوش داشته باشد پس او گفت پس من چه چيز بگويم حضرت فرمود كه بگو كه حق سبحانه و تعالى طيب و نيكو و خوشبو سازد به عبادات و طاعات و حقايق و معارف عضوهائى را كه طاهر و پاكيزه است از تو به ترك مخالفت الهى ، و طاهر و پاكيزه سازد از جميع بديها و مكروهات اعضائى را كه طيب و نيكوست از تو از دل و روح و عقل بلكه اعضاى ظاهره را كه طاهر است از مخالفت طيب گرداند به عبادات و طاعات پس ظاهر شد كه اين دو كلمه كه از معدن وحى صادر شده است مشتمل است بر طلب جميع كمالات صورى و معنوى .
( وقال الصّادق صلوات الله عليه اذا قال لك اخوك و قد خرجت من الحمّام طاب حمّامك فقل له أنعم الله بالك ) صدوق بسند كالصحيح روايت كرده است از ابو بصير و محمد بن مسلم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از آباى خود سلام الله عليهم كه حضرت امير المؤمنين

72