إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 534)

شيطان را كه او را به معصيت نيندازد و ظاهرا اين جمله از قلم نساخ سهو شده است و زياد نوشته‌اند چون صدوق و كلينى اخبار سابقه را ذكر كرده بودند و اين را ذكر نكرده‌اند و الله تعالى يعلم .
< صفحة فارغة > [ كسى كه پاهاى خود را بشويد بعد از بيرون آمدن از حمام ] < / صفحة فارغة > ( و من غسل رجليه بعد خروجه من الحمّام فلا باس و ان لم يغسلها فلا باس ) و كسى كه پاهاى خود را بشويد بعد از بيرون آمدن از حمام باكى نيست و اگر پاها را نشويد نيز باكى نيست يعنى غساله حمام پاك است و زمين حمام كه غساله در آن ريخته مىشود پاك است هر چند از آن آب غساله وضو و غسل نتوان كرد و در اين معنى كه پاك است احاديث صحيحه وارد شده است و پيشتر اشاره به آن شد و همچنين در آب حمام كه در قلتين باشد و كر و زياده باشد غسل مىتوان كرد و آن چه نهى در آن وارد شده است آب قليلى است كه به آن غسل كنند و از بدن بريزد .
و اكثر علما آن نهى را نيز حمل بر كراهت كرده‌اند يا در صورتى كه ازاله منى از آن كرده باشند و احوط اجتنابست از آب قليل ، و اولى اجتنابست از آب كثير نيز اگر ممكن باشد چون دو حديث صحيح بر نهى وارد شده است و الله تعالى يعلم .
< صفحة فارغة > [ شاد باش به كسي كه از حمام خارج مىشود ] < / صفحة فارغة > ( وخرج الحسن بن علىّ بن ابى طالب صلوات الله عليهما من الحمّام فقال له رجل طاب استحمامك فقال [1] يا لكع و ما تصنع بالاست هاهنا فقال طاب حمّامك قال [2] إذا طاب الحمّام فما راحة البدن منه قال [3] فطاب حميمك فقال ويحك اما علمت انّ الحميم العرق فقال له كيف اقول فقال قل طاب ما طهر منك و طهر ما طاب

[1] فقال له . خ ل .
[2] فقال . خ .
[3] فقال . خ .

71