تجديده و قد جعله جدثا محفورا ) روايت كرده است احمد بن محمد بن عيسى از محمد بن سنان از ابو جارود از اصبغ بن نباته كه حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه فرمودند كه هر كه تجديد كند قبر را يا مثالى بكشد يعنى صورتى از صور مجسمه يا اعم از مجسمه و غير مجسمه بكشد و يا بسازد يا شخصى را مقتدا كند كه حق سبحانه و تعالى او را امام و مقتدا نكرده باشد يا هر سه مراد باشد پس از اسلام بيرون مىرود اما آخر كه ظاهر است اما باقى بر هر تفسيرى محمول بر مبالغه است يا اگر از روى مخالفت معصوم عمدا كند كه در اين صورت كافر مىشود .
و اين حديث با آن كه باصطلاح متأخرين ضعيف است اما نزد متقدمين صحيح است چون از كتاب اصبغ بوده است و آن اول كتابى بود كه شيعه تصنيف كردند و از جمله اصول است و مشايخ خلاف كرده‌اند در معنى خبر و لفظ آن اما صفار پس او به جيم مىخوانده است و بس ، و ابن وليد كه استاد صدوق است و تلميذ صفار از استاد خود روايت كرده است كه جايز نيست تجديد و تازه كردن قبر و نه گل ماليدن بر آن بعد از آن كه مدتها گذشته باشد و در اول آن را گل ماليده باشند چون در عرف مىگويند كه تازه كرده است قبر را و ليكن اگر شخصى بميرد و قبر او را گل بمالند جايز است كه قبرهاى ديگر را مرمت كنند بىآن كه تجديد كنند و از نو بسازند و حكمتش آنست كه اندراس قبور سبب رقت زايران است و آن سبب مرحمت صاحبان قبور .
و ابن وليد از استاد ديگرش سعد بن عبد الله نقل كرده است كه او به حاى بىنقطه مىخوانده است به آن كه در نسخه او از كتاب اصبغ نقطه نداشته است يا اگر نقطه داشته باشد ضبط آن نكرده بودند كه از استادان شنيده باشند و نقطه كتاب را تجويز مىكرده‌اند كه از سهو نساخ باشد و بنا بر اين تحديد بمعنى تيز

512