عليه منقولست كه فرمودند كه پدرم به من گفت كه از مال من اين قدر اين قدر وقف كن كه تا ده سال در سه روز منى كه شيعيان در آنجا از جهت حج اجتماع مىشود ايشان را اين مال را به جمعى ده كه نوحه بر من كنند و ظاهرا اكتفا بده سال از آن جهت بود كه مىدانستند كه بعد از آن زمان استيلاى بنى عباس خواهد بود و نمىبايست كردن بواسطه تقيه .
( وقال الصّادق صلوات الله عليه الاكل عند اهل المصيبة من عمل اهل الجاهليّة و السّنّة البعث إليهم بالطَّعام كما امر به النّبيّ صلَّى الله عليه و آله فى آل جعفر بن ابى طالب عليه السّلام لمّا جاء نعيه ) و آن حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه چيزى خوردن نزد اهل مصيبت از عمل كفار است كه قبل از اسلام متعارف بود و بعد از اسلام سنت حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله چنين جارى شد كه خويشان و همسايگان از جهت ايشان طعام بفرستند چنان كه آن حضرت امر فرمودند كه سه روز طعام از جهت خانه جعفر طيار بفرستند وقتى كه خبر شهادت او را آوردند رضى الله عنه پس ظاهر آنست كه اگر دعوت كنند نرفتن اولى باشد مگر آن كه يابند كه ايشان آزرده مىشوند رفتن در اين صورت اولى است و خوردن طعام نيز چنين است اگر نخورند اولى است مگر آن كه آزرده شوند از نخوردن يا جمعى باشند كه از راههاى دور آمده باشند از جهت پرسش و همسايگان و خويشان تهيه طعام نكرده باشند يا آن چه ايشان كرده باشند بس نباشد در اين صورت پختن ايشان ضرر ندارد و خوردن اين جماعت و الله تعالى يعلم .
( وقال صلوات الله عليه لمّا قتل جعفر بن ابى طالب عليه السّلام امر رسول الله صلَّى الله عليه و آله فاطمة صلوات الله عليها ان تاتى اسماء بنت عميس و نسائها و ان تصنع لهم طعاما ثلاثة ايّام فجرت بذلك

479