حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه وصيت فرمودند هشتصد شاهى از جهت ماتم آن حضرت و اين معنى را سنت مىدانستند چون حضرت رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمودند در وقتى كه خبر شهادت جعفر رسيد كه از براى اهل خانه جعفر طعامى مهيا كنيد كه ايشان به مصيبت گرفتارند و اين خبر را حريز روايت كرده است از زراره يا غير او كه وصيت نمودند الخ .
و اين سخنان سخنان راويست كه اين را از جهت سنت مىكردند و استدلال بفعل حضرت كردن همه نحو كلام معصوم نيست بلكه ظاهرش آنست كه راوى چنين يافته باشد و درست نيافته است زيرا كه وصيت را مناسبتى نيست با طعام مهيا كردن بلكه مستحب است كه خويشان و همسايگان تهيه طعام ايشان بكنند كه ايشان گرفتار تعزيه‌اند و پختن و تهيه طعام كردن اهل ميت چون خوب نيست وصيت از آن مستثنى خواهد بود چون فى الحقيقه از مال اهل ميت واقع نشده است .
و ظاهر آنست كه فعل حضرت در وصيت جهت اعلاء دين و گريه كردن مؤمنان باشد تا ايشان مثاب شوند و ماتم ائمه معصومين صلوات الله عليهم مثل ماتم ديگران نيست بلكه ماتم نگرفتن بعد از سه روز بهتر است و از جهت ايشان بعد از هزار سال نيز سنت است اگر چه محتمل است كه اين وصيت از جهت سه روز اول باشد اما ظاهرش آنست كه اين وصيت از جهت ده سال است چنان كه مىآيد و هشتصد درهم خرج هر سال باشد .
( واوصى ابو جعفر صلوات الله عليه أن يندب فى المواسم [1] عشر سنين ) و در موثق كالصحيح از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله

[1] فى المآتم . خ .

478