نور الله عزّ و جلّ الاعظم من كان عصمة [1] امره شهادة ان لا إله الَّا الله و انّي رسول الله و من اذا اصابته مصيبة قال انّا للَّه و انّا اليه راجعون و من اذا اصاب خيرا قال الحمد للَّه ربّ العالمين و من اذا اصاب خطيئة قال استغفر الله [2] و اتوب اليه ) و در صحيح از حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله منقولست كه فرمودند كه چهار خصلت است كه هر كه اين چهار خصلت در او باشد خواهد بود در نورى كه اعظم انوار الهى است جل شانه در دنيا و عقبى اما در دنيا چون مشتمل است بر نور ايمان و رضا به قضا و شكر حق سبحانه و تعالى و بازگشت به او در هر ساعتى و اما در عقبى اعظم جاهاى قيامت در نورانيت جائى است كه انبيا و اوصيا در زير عرض حق سبحانه و تعالى خواهند بود و اين نورهاى معنوى سبب انوار صورى آن روز خواهد بود چنان كه آيات و احاديث متواتره بر آن دلالت دارد اما آن چهار چيز .
اول :
صفت كسى است كه اعتصام او و احتفاظ او به شهادت بر وجود بارى تعالى و وحدت او و يقين به رسالت حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله باشد و اين دو يقين لازم دارد يقين بما جاء به النبي صلى الله عليه و آله را كه اعتقاد يقينى داشته باشد بجميع آن چه آن حضرت فرموده است و از آن جمله اعتقادست به امامت ائمه هدى صلوات الله عليهم و حشر و نشر و ساير امورى كه آن حضرت خبر داده باشد چنان كه در احاديث متواتره وارد شده است كه شهادتين بىاقرار بائمه معصومين فايد اخروى ندارد بلى اين كلمتين فايد دنيوى داشت نسبت به منافقانى كه بدترين كفار بودند و به سبب كلمتين جان و دلشان محفوظ بود .

[1] عظمة . خ .
[2] استغفر اللَّه ربي . خ .

440