سبحانه و تعالى در آن آيه وصف كرسى كرده است و تفصيل آن را در شرح صحيفه كامله بيان كرده‌ام و تا و هو العلى العظيم از آية الكرسى است و هر جا اطلاق مىكنند همين قدر مىخواهند و هر گاه كه مراد از آن تا هم فيها خالدون است بيان مىكنند .
پس چون ميت را بگيرى كه داخل قبر كنى بگو استعانت و ياورى مىجويم از خداوند عالميان يا از اسم الهى و استعانت مىجويم از ذات مقدس او يا معنيش اينست كه استعانت مىجويم از او و چگونه نجويم كه همه كارها بلكه وجود و حيات و بقاى من به اوست .
و دفن مىكنم ميت را بر نحوى كه در ملت سيد المرسلين است و فرموده اوست صلى الله عليه و آله پس ميت را در لحد بخوابان بر دست راست او رو به قبله و بندهاى كفن او را بگشا و پيش روى او را بر خاك گذار و بگو خداوندا دور كن زمين را از پهلوهاى او كه ضغطه و فشارش قبر بر او واقع نشود يا بدن او را نيز در راحت بدار و روح او را با على عليين برو خشنودى خود را به استقبال او فرست .
و جميع آن چه على ذكر كرده است در فقه رضوى مذكور است و ظاهرش اينست كه اين سورها را پيش از ادخال ميت در قبر مىخواند و احاديث بسيار دلالت مىكنند بر آن كه اينها را بعد از دخول و خوابانيدن مىخوانند پس اولى آنست كه در هر وقت بخواند .
و آن كه گفته است كه بر دست راست بخواباند ميت را اجماعى است بلكه كالضرورى است و قولى نقل كرده‌اند بر آن كه سنت است .
ظاهرا مراد آن شخص نيز وجوبى است كه از سنت ظاهر شده است چنان كه در حديث صحيح از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه منقول است كه

408