باقر صلوات الله عليه سؤال كرد كه چه وقت نماز بر طفل واجب مىشود حضرت فرمودند كه هر گاه نماز را بفهمد و شش سالش تمام شود چون غالب اوقات در شش سالگى مىتوان فهمانيد كه خداوندى دارد و او فرموده است كه نماز بكنند تا به بهشت روند و اگر نكنند بجهنم مىروند و بهشت چنين جائى است و دوزخ چنين جائى است .
و الحمد الله رب العالمين كه بنده در چهار سالگى همه اينها را مىدانستم و نماز شب مىكردم در مسجد صفا و نماز صبح را به جماعت مىكردم و اطفال را نصيحت مىكردم به آيه و حديث به تعليم پدرم رحمه الله تعالى و غرض آنست كه حق سبحانه و تعالى مرتبه مرتبه عقل اطفال را زياده مىكند و در سن شش غالبا قابل تعلم هستند و ليكن پدرهاى بىسعادت خود تحصيل نكرده‌اند آن چه را مىبايد و تحصيل چيزى چند كرده‌اند كه نمىبايد آنها را به ياد اطفال خود مىدهند و حجت الهى بر خلايق تمامست و تقصير از ايشان است .
و صدوق ذكر نكرده است برداشتن دستها را نزد تكبيرات خمس بر ميت جمعى از علما بر اينند كه در تكبير اول دست بر مىدارند و بس و اكثر بر اينند كه در هر تكبيرى سنت است دست برداشتن تا برابر گوش كه سر انگشت محاذى گوش باشد و كف دست وقتى كه بالا رود و رو به قبله باشد .
و در حديث صحيح وارد شده است از عبد الرحمن عزرمى كه گفت من نماز ميت گزاردم بر پشت سر حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه ديدم كه حضرت پنج تكبير بر ميت كه گفتند در هر تكبيرى دستها را برداشتند و همين مضمون در حديث قوى از محمد بن عبد الله بن خالد منقولست .
و در حديث كالصحيح از يونس منقولست كه گفت از حضرت ابى الحسن على بن موسى الرضا صلوات الله عليهما سؤال كردم و گفتم فداى تو

376