به سبب سكرات مرگ چنان كه گذشت و تو داناترى به احوال او از ما ، خداوندا اگر نيكو كار بوده است پس زياده كن در احسان خود به او چنان كه در دنيا احسان به او كردى كه نيكو كار بود ، و اگر گناه كار بوده است تو از گناهان او درگذر و او را بيامرز ، خداوندا بگردان روح او را يا جاى او را در بالاترين مراتب بهشت ، و تو بعوض او باش در بازماندگان او در تدارك احوال ايشان ، و رحم كن او را به رحمتهاى خاصه خودت اى بخشنده ترين بخشندگان .
بنا بر نسخه فقه رضوى و بيامرز ما را و او را ، خداوندا حشر كن او را با جمعى كه او ايشان را امام خود مىداند و دوست مىدارد ايشان را ، و دو ركن او را از كسانى كه او بيزار است از ايشان و دشمنى داشت با ايشان ، خداوندا او را ملحق ساز به پيغمبرش و آشنايى ده ميان او و پيغمبرش ، و ببخشا ما را وقتى كه ما را از دنيا ببرى اى خداوند عالميان ، پروردگارا عطا كن ما را در دنيا هر حسنه و خوبى كه هست يا اعمال صالحه و زوجه صالحه ، و عطا كن ما را در آخرت بهشت و حور العين و همه ما را در پناه خود در آور از عذاب جهنم . و فى الحقيقه دعاى پنجم از نماز گذارنده است تكبير پنجم بگويد .
بدان كه در متعارفات قبيح است كه با بزرگان تو بگويند بلكه شما مىگويند و او را بمنزله جمعى گرفته لفظ جمع مىآورند در كلام عرب و عجم و ليكن چون وحدت مخصوص ذات مقدس اوست و اوست كه واحد من جميع الوجوه است و هر واحدى غير او كثير است به كثرتهاى مختلف پس اگر لفظ جمع بياورند تو هم تعدد و تكثر بهم مىرسد و اين نقص است بلكه محال است نسبت بذات مقدس او بنا بر اين بلفظ جمع وارد نشده و غالب آنست كه اگر حق سبحانه و تعالى مىفرمايد كه ما چنين كرديم مراد انبيا و اوصيا و فرشتگانند كه كرده ايشان كرده حق سبحانه و تعالى است چنان كه فرموده است : * ( إِنَّ إِلَيْنا

333