و بنا بر اين هر گاه از جهت يك پايه بيست و پنج كبيره بيامرزند از جهت مجموع اقلا صد كبيره مىبايد آمرزيده شود اما حق سبحانه و تعالى بفضل خود همه گناهان صغيره و كبيره را مىآمرزد و مىتواند بود كه نسبت به جمعى چنين باشد كه نيت ايشان خالص باشد للَّه تعالى .
( وقال صلوات الله عليه لإسحاق بن عمّار اذا حملت جوانب السّرير سرير الميّت خرجت من الذّنوب كما ولدتك أمّك ) و بسند موثق كالصحيح منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه به اسحاق فرمودند كه هر گاه بردارى چهار جانب تابوت ميت را از گناهان بيرون مىآيى چنان كه از مادر متولد شده باشى و اين محتمل است كه از جهت برداشتن خاص باشد يا از جهت خواص و ظاهرا صدوق اعتقاد به منقول نداشته كه ذكر نكرده است .
و حديث حسين بن سعيد كه مىآيد دلالت مىكند بر آن كه هر نحوى كه خواهد بردارد و آن از جهت بيان عدم وجوبست يا بيان اقل مراتب استحباب و اگر منظور اين باشد كه اخبار كيفيت خاصه خالى از ضعفى نيست محمد بن يعقوب كلينى هر گاه حكم به صحت آن كرده باشد كافى است سيما در امور مستحبه با آن كه مدار او بر كلينى است و ظاهرا سهو شده باشد كه ذكر نكرده است .
از آن جمله در حديث كالصحيح يا حسن كالصحيح از على بن يقطين از حضرت امام موسى كاظم صلوات الله عليه منقولست كه فرمودند كه سنت در برداشتن جنازه آنست كه از پيش روى تابوت كه از جانب سر است بيايى و جانب چپ تابوت را بدست راست بگيرى كه دست راست ميت است و بگردى بر او به آن كه بعد از آن پاى چپ تابوت كه پاى راست ميت بر آنست بگيرى و از

315