صدوق عبارت فقه رضويست با عبارت ما بعد اين پس اولى و احوط غسل است با ضم وضو و الله تعالى يعلم .
< صفحة فارغة > [ غسل نيست مگر در ميت آدمى ] < / صفحة فارغة > ( و من مسّ ميتة فعليه ان يغسل يده [1] و ليس عليه الغسل انّما يجب ذلك في الانسان وحده ) و كسى كه مس كند ميته غير آدمى را كه نفس سائله داشته باشد پس بر او لازم است كه دست خود را بشويد و غسل بر او واجب نيست و غسل نيست مگر در آدمى تنها اما آن كه غسل واجب نيست پس بر آن دلالت مىكند احاديث صحيحه و اجماع علما ، و اما آن كه دست خود را مىشويد پس اگر ملاقات به رطوبت باشد بر آن احاديث دلالت مىكند و اگر به يبوست باشد جمعى از علما گفته‌اند كه دست خود را مىشويد و ظاهر كلام صدوق در اينجا نيز اعم است .
و ليكن در حديث على بن جعفر گذشت كه ملاقات سگ مرده و حمار مرده نجس نمىكند پس اين عبارت را با حديثى كه در اين باب واقع شده است حمل بر ملاقات به رطوبت مىبايد كرد يا حمل بر استحباب در ملاقات به يبوست و الله تعالى يعلم .
< صفحة فارغة > [ ميت آدمى اگر سرد نشده باشد بر او غسل واجب نيست ] < / صفحة فارغة > ( و من مسّ ميّتا قبل الغسل بحرارته فلا غسل عليه و ان مسّه بعد ما يبرد فعليه الغسل و من مسّه بعد ما يغسّل فليس عليه غسل ) و كسى كه مس كند ميت آدمى را پيش از غسل و هنوز گرم باشد و سرد نشده باشد بر او غسل واجب نيست و اگر بعد از سرد شدن و پيش از غسل مس كند غسل بر او هست و اگر بعد از غسل دادن مس كند بر او غسل نيست و بر اين مضمون دلالت مىكند احاديث صحيحه متواتره و خلافى نيست ميان علما در اين

[1] يديه . خ .

224