( وقال الصّادق صلوات الله عليه ما من [1] مؤمن يغسّل ميّتا مؤمنا فيقول و هو يغسّله ربّ عفوك عفوك الَّا عفى الله عنه ) و در حسن كالصحيح از آن حضرت صلوات الله عليه منقولست كه نيست مؤمنى كه غسل دهد ميت مؤمنى را و در وقت غسل دادن بگويد پروردگارا عفوت را شامل حال او گردان ديگر عفوت را شامل حال او گردان مگر آن كه حق سبحانه و تعالى گناهان شوينده را بيامرزد .
و محتمل است كه مراد عفو از ميت باشد و آن بعيد است و هر دو بر سبيل بدليت محتمل است و ظاهرا از براى ميت احتياج به گفتن نباشد چون فرموده‌اند كه دعا كنيد البته مستجاب مىكنند و خواهد آمد .
( وقال امير المؤمنين صلوات الله عليه يغسّل الميّت اولى النّاس به او من يامره الوليّ بذلك ) بسند موثق كالصحيح منقولست از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه كه حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه فرمودند كه غسل مىدهد ميت را ولى او كه عبارتست از كسى كه بالفعل از او ميراث برد تا اينجا شيخ ذكر كرده است يا كسى كه ولى او را امر كند به غسل دادن به اين معنى كه بىرخصت وارث كسى غسل نمىتواند دادن و اگر ولى باز گذارد يا حاضر نباشد يا نباشد بر همه مردمان واجبست و يكى كه غسل دهد از ديگران ساقط مىشود و كسى خلاف نكرده است در اين و در جميع احكام ميت كه بر ولى است و او اولى است .
و آن چه بخاطر اين ضعيف مىرسد آنست كه مراد از ولى شيعه اثنى عشرى است پس اگر در ميان ورثه مؤمن باشد او اولى است و الا شيعيان اولايند و

[1] من عبد . خ .

213