خواند تا چون به اين آيه رسيد كه * ( أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقاً أَمْ مَنْ خَلَقْنا ) * آن جوان به رحمت الهى و اصل شد پس چون چادر شب بر او كشيدند و بيرون رفتند يعقوب بن جعفر رو به حضرت كرد و گفت پيش ما چنين مقرر بود كه نزد ميت سوره يس و القرآن الحكيم مىخوانديم و شما امر فرموديد به خواندن سوره و الصافات حضرت فرمودند كه اى فرزند اين سوره را نزد هر كس كه به غمى مبتلا باشد اگر بخوانند البته حق سبحانه و تعالى به زودى او را از غم راحت مىدهد و دور نيست كه بعد از مردن خواندن سوره يس خوب باشد .
و از اين اخبار ظاهر شد كه اگر جان كندن دشوار باشد نقل كنند و سوره را بخوانند و جمعى از علما استنباط نموده‌اند كه هر گاه نقل و سوره شدت نزع را بر طرف كند پس اگر پيشتر از شدت بخوانند نخواهد گذاشت كه شدت به همرسد و اين معنى در سوره خوبست چون از جهت هر مكروبى نافع است اما در نقل مشكل است خصوصا با آن كه صدوق گفته است .
( ولا يمسّ فى تلك الحالة ) يعنى در آن حالت نزع دست به او نرسانند مبادا سبب اين شود كه آزارى به او رسد كه سبب مردن شود و او قاتل باشد چنان كه متعارفست ميان عوام كه شربت شهادت مىدهند مثل شربت عسل كه زودتر شهيد شود و هيچ شك نيست كه اگر كسى شخصى را در حالت جان كندن بكشد او قاتل است و نقل و خواندن سوره اگر چه چنين است و ليكن از جانب شارع رخصت شده است و چيزى را قياس به اينها نمىتوان كردن چون قياس باطل است و گذشت .
< صفحة فارغة > [ چون بميرد واجبست كه بگويند كلمه استرجاع را ] < / صفحة فارغة > ( فاذا قضى نحبه فيجب ان يقال انّا للَّه و انّا اليه راجعون ) و چون مدت خود را بسر آورد يعنى بميرد واجبست كه بگويند كلمه استرجاع را و آن ترجمه اش اينست كه بتحقيق كه ما بنده و مملوك خداونديم هر چه مىكند

202