نمىتوان كردن و اين نحو اشارات و تنبيهات در هر آيه و حديثى هست * ( وَما يَعْقِلُها إِلَّا الْعالِمُونَ ) * [1] و اين اشارات را نمىيابند مگر عالمان حقيقى كه اولياء الله‌اند و گاهگاهى متوجه بعضى از اشارات مىشوم تا بنده غافل نشود و نباشد از جماعتى كه حق سبحانه و تعالى مذمت ايشان فرموده چه قرآن مجيد مشحون است از مذمت كسانى كه تدبر نمىنمايند و از مدح متدبران و متفكران اميد كه حق سبحانه و تعالى همه را از اين خواب غفلت بيدار كند .
و در حديث كالصحيح از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه منقولست كه فرمودند كه چون بنده محتضر شد و زبانش بند شد حضرات رسول خدا و ائمه هدى صلوات الله عليهم مىآيند پس حضرت رسول الله صلى الله عليه و آله بر دست راست او مىنشيند و حضرات امير المؤمنين و ائمه معصومين صلوات الله عليهم بر دست چپ او پس حضرت رسول خدا صلى الله عليه و آله مىفرمايند به او كه آن چه را اميد به آن داشتى از مراتب عاليه بهشت الحال به آن خواهى رسيد و آن چه از آن ترسان بودى از عذاب الهى ايمنى و خاطر جمع دار كه حق سبحانه و تعالى ترا بخشيد پس جاى او را در بهشت به او مىنمايند و به او مىگويند كه اين منزل تست در بهشت اگر مىخواهى ترا باز گردانيم به دنيا و ترا در دنيا بدهند از طلا و نقره آن قدر كه خواهى او گويد كه مرا احتياجى به دنيا نيست پس در آن محل روى او سفيد مىشود و پيشانى او در عرق مىافتد و لبهاش در هم كشيده مىشود و بينىاش كشيده مىشود و از چشم چپش آب روان مىشود پس هر يك از اين علامات را كه به بينى بس است در دانستن حضور ايشان صلوات الله عليهم يا در حضور مرگ پس چون جان از

[1] آيهء 42 - سورة العنكبوت .

179