فرموده‌اند حضرت سيد الساجدين بالهام حق سبحانه و تعالى و ظاهر است كه مخلوق بدون تاييد الهى چنين گفتگو نمىتواند كردن .
( وسئل الصّادق صلوات الله عليه عن قول الله عزّ و جلّ * ( وَلَيْسَتِ التَّوْبَةُ لِلَّذِينَ يَعْمَلُونَ السَّيِّئاتِ حَتَّى إِذا حَضَرَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ إِنِّي تُبْتُ الْآنَ ) * قال ذلك اذا عاين امر الآخرة ) و از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه سؤال كردند از معنى قول خداوند بزرگوار عظيم الشأن كه فرموده است و نيست توبه از براى آن جماعتى كه گناهان كنند تا وقتى كه مرگ حاضر شود گويند كه الحال توبه كرديم با آن كه مخالفت دارد احاديث با ظاهر آيه بلكه با عمومات آيات توبه نيز حضرت فرمودند كه مخالفت ندارد و مراد از وقت حضور مرگ آنست كه بنده ملك الموت را به بيند يا بهشت يا دوزخ را در وقت مردن به او نمايند در آن وقت توبه مقبول و صحيح نيست چون الجا لازم مىآيد كه به جبر به توبه بدارند و آن قبيح است عقلا .
و از تفسير اين آيه ظاهر مىشود كه آن كه حق سبحانه و تعالى قبل از اين فرموده است كه ترجمه اش اينست كه قبول كردن توبه بر حق سبحانه و تعالى لازم نيست مگر توبه جمعى را كه گناهان را از روى جهل و نادانى كرده باشند و به زودى توبه كنند يعنى پيش از ديدن امور آخرت يا پيش از آن كه از بسيارى گناهان دل ايشان سياه شود كه اراده توبه بخاطر ايشان نرسد پس اين جماعت را حق سبحانه و تعالى قبول مىكند توبه ايشان را و حق سبحانه و تعالى داناست كه توبه كرا قبول مىبايد كرد و حكيم است كه توبه همه كس را قبول نمىكند بلكه توبه جاهلان را قبول مىفرمايد ، پس ظاهر شد كه تا امور آخرت را نه بيند جاهل است اگر چه شيخ ابو على باشد يا شيخ بايزيد .
و مؤيد اين است حديث صحيح از جميل كه گفت از حضرت امام

150