و مضمون اين حديث را شيخ به اسانيد صحيحه روايت كرده است از آن حضرت صلوات الله عليه و مجملش آنست كه جايز است جماع كردن در جائى كه هوا سرد باشد يا كوفتى داشته كه استعمال آب مشكل باشد و ليكن مىبايد غسل كند هر چند مشقت كشد ما دام كه خوف تلف نفس نباشد .
< صفحة فارغة > [ اگر جنب خوف هلاك داشته باشد به سبب سرما تيمم كند ] < / صفحة فارغة > ( والجنب اذا خاف على نفسه من البرد تيمّم ) اما اگر در اين صورت خوف هلاك داشته باشد به سبب سرما تيمم كند و بعد از اين خواهد آمد كه قضا كند و اكثر علما اين حديث را حمل بر استحباب كرده‌اند در صورتى كه خوف هلاك نباشد اما اگر بحسب عادت خود داند كه بيمار مىشود و احتمال دهد كه منجر به هلاك شود ظاهرا مستحب نيز نباشد بلكه در صورتى سنت خواهد بود كه محض سرما خوردن باشد و عادت داشته باشد كه بيمار نشود اگر چه بر خلاف عادت بيمار شود چنان كه احاديث بسيار وارد شده است بر جواز تيمم اگر چه ظاهرا صدوق و غير او از متقدمين همه را حمل بر محتلم كرده‌اند و ليكن بعيد است بسيار .
< صفحة فارغة > [ شخصى كه در سفر باشد و تيمم كند و نماز كند بعد از آن به آب رسد و اندكى از وقت مانده باشد ] < / صفحة فارغة > ( وساله معاوية بن ميسرة عن الرّجل يكون فى السّفر فلا يجد الماء فيتيمّم و يصلَّى ثمّ ياتى الماء و عليه شىء من الوقت أيمضي على صلاته‌ام يتوضّأ و يعيد الصّلاة قال يمضى على صلاته فانّ ربّ الماء هو ربّ التّراب ) و بسند كالصحيح معاويه سؤال كرد از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از شخصى كه در سفر باشد و آب بهم نرسد و تيمم كند و نماز كند بعد از آن به آب رسد و اندكى از وقت مانده باشد آيا نمازى كه كرده است صحيح است يا وضو مىسازد و نماز را اعاده مىكند حضرت فرمودند كه نمازش صحيح است به درستى كه آن خداوندى كه پروردگار آبست پروردگار خاكست يعنى هر دو مساوى است و وضو و تيمم محض بندگيست .

690