صادق صلوات الله عليه كه مردان از چه جاى حايض منتفع مىتوانند شد حضرت فرمودند كه ميان رانها و داخل سوراخ نكند و محمولست بر كراهت .
و احوط آنست كه اگر وطى دبر كند كفاره بدهد به نحوى كه در وطى قبل مذكور شد چون اكثر احاديث كفاره جماع است مطلقا اگر چه مطلق منصرف مىشود به متعارف كه آن قبل است و الله تعالى يعلم .
( وقال النّبيّ صلَّى الله عليه و آله من جامع امرأته و هى حايض فخرج الولد مجذوما او ابرص فلا يلومنّ الَّا نفسه ) در وصيت رسول الله صلى الله عليه و آله خواهد آمد كه فرمودند كه هر كه با زن خود جماع كند و او حايض باشد پس اگر فرزندى حاصل شود و خوره يا پيسى داشته باشد پس ملامت نكند مگر خود را يعنى خود سبب شده است كه فرزندش جذام و برص به همرسانيده است نعوذ با لله منهما .
( وسئل الصّادق صلوات الله عليه عن المشوّهين فى خلقهم ؟ فقال هم الَّذين ياتى آباؤهم نساءهم فى الطَّمث ) و از آن حضرت صلوات الله عليه سؤال كردند چه سبب است كه جمعى معيوب مىباشد خلقت ايشان به آن كه پدر و مادر سفيدند و فرزند سياه مىباشد يا عضوى از اعضاء ايشان سياه مىباشد يا پيس مىباشند يا خوره مىدارند و امثال اينها از عيوب ؟ حضرت فرمودند كه اينها جمعىاند كه پدران ايشان با مادران ايشان در حيض جماع كرده‌اند و اينها از آن جهت معيوب شده‌اند .
پس ظاهر شد كه هر چه را حق سبحانه و تعالى حرام گردانيده رعايت حال بندگان خود كرده است و مخالفت الهى سبب حسرتست در دنيا و عقبى .
و اين مضمون را كلينى در قوى كالصحيح از آن حضرت روايت كرده است . و صدوق در علل به سندى اقوى از آن روايت كرده است .
( وقال الصّادق صلوات الله عليه لا يبغضنا الَّا من خبثت ولادته او

653