بكن يعنى اقلا دو ركعت و هر چه بيشتر بهتر پس به درستى كه اقامت داشتى بر گناه عظيم بسيار بدى چه بد بود حال تو اگر بر اين حال مىمردى استغفار و توبه كن و از حق سبحانه و تعالى طلب كن كه توبه ترا قبول كند از جميع بديها به درستى كه هر چه را حق سبحانه و تعالى نهى كرده است البته قبيح است و بد را از براى بدان بگذار كه هر چيزى قومى بدان سزاوارند اينها سزاوار كفار است نه شيعيان اثنى عشرى چون اينها خوبانند و غير ايشان هر كه هست كافرند و چون كفار بجهنم مىروند اگر عذاب ايشان عظيمتر باشد گو باش چون خود به اختيار خود عذاب را خواسته‌اند بخلاف شيعيان كه ايشان اهل بهشتند حيف باشد كه ايشان بواسطه چنين چيزها به عقوبت الهى گرفتار شوند .
و كسى توهم نكند كه اگر ايشان بد كنند خوبست بلكه مراد آنست كه ايشان بد مىكنند البته حيف نباشد كه شما مثل ايشان باشيد و فى الحقيقه اين يك دليل است بر بدى اينها كه خوبان اينها را نمىكنند حيف نباشد كه شما شباهت به بدان داشته باشيد .
و صدوق اين حديث را از جهت مستند غسل توبه ذكر كرده است و ليكن در اين حديث اشارات بسيار هست يكى حرمت غنا و سرودى كه در ملاهى مىباشد و در حرمت آن نزد علماء شيعه خلافى نيست ، و همچنين عود و عرب هر سازى را كه از چوب مىسازند عود مىگويند مثل طنبور بزرگ و كوچك و كمانچه و غير آن .
و مشهور ميان علماء شيعه اين است كه غنا و عود از جمله گناهان صغيره‌اند . [1] و ليكن چون بواسطه هر دو مكثى مىنموده است حضرت آن را كبيره

[1] يعنى نسبت با كبر كبائر كه هفت است و إلَّا هر عملى كه انجام دادن آن سبب دخول آتش شود او كبيره است مثل غنا و عود

576