است كه غرض الهى آنست كه شكار سگ بمنزله تذكيه انسانست و الا مىبايد كه خون هم پاك باشد و هر چه در اندرون ذبيحه است حلال باشد ، و هيچ كس از مسلمانان به اينها قايل نيستند و دور نيست كه صدوق حديثى ديده باشد چون طريقه او نيست استدلال به آيه خصوصا اين نحو استدلالات .
اما حق اينست كه هر سگى نجس است و اگر ملاقات به رطوبت كنند واجبست ازاله ، و اگر ملاقات به يبوست كنند سنت است آب ريختن بر آن . و بر اين مضمون احاديث صحيحه وارد شده است و همچنين در خوك حديث صحيح وارد شده است به تفصيل مذكور از على بن جعفر از برادرش موسى بن جعفر صلوات الله عليهما .
< صفحة فارغة > [ نماز كردن در جامهء كه شراب به آن ريخته باشد ] < / صفحة فارغة > ( ولا باس بالصّلاة فى ثوب اصابه خمر لأنّ الله عزّ و جلّ حرّم شربها و لم يحرّم الصّلاة فى ثوب اصابته ) و باكى نيست نماز كردن در جامهء كه شراب به آن ريخته باشد يا رسيده باشد زيرا كه حق سبحانه و تعالى خوردنش را حرام كرده است ، و حرام نكرده است نماز را در جامه كه شراب به آن رسيده باشد .
بدان كه ظاهر كلام صدوق طهارت خمر است اگر چه شيخ بهاء الدين محمد رحمه الله مىفرمود كه اين عبارت دلالت بر طهارت ندارد بلكه او شراب را نجس مىداند و عفو مىداند مثل خون كمتر از درهم ، و على اى حال نماز كردن در آن را جايز مىداند و بحث در اين است . و سيد مرتضى و شيخ طوسى هر دو نقل اجماع كرده‌اند بر نجاست شراب و روايات در اين باب متعارض است ، و از طرفين احاديث بسيار هست .
صدوق احاديث نجاست را حمل بر تقيه يا استحباب اجتناب كرده است .
و اكثر علما احاديث طهارت را حمل بر تقيه كرده‌اند چون در زمان خلفاى بنى اميه و بنى عباس اين احاديث را از ائمه هدى نقل كرده‌اند .

542