پاكيزگى اگر كسى از آن كراهتى داشته باشد و اگر وضو بسازند خوبست و اگر نسازند ضرر ندارد و چند حديث صحيح واقع شده است كه امر به وضو شده است و شستن و محمول است بر تقيه يا استحباب خصوصا هر گاه بسيار بيايد .
< صفحة فارغة > [ آبهائي كه از انسان خارج مىشود ] < / صفحة فارغة > ( وهى [ او و في ] اربعة اشياء المنىّ و المذي و الوذي و الودي فامّا المنىّ فهو الماء الغليظ الدّافق الَّذى يوجب الغسل و المذي ما يخرج قبل المنىّ و الوذي ما يخرج بعد المنىّ على اثره و الوذي ما يخرج على اثر البول لا يجب فى شىء من ذلك الغسل و لا الوضوء و لا غسل الثّوب و لا غسل ما يصيب الجسد منه الَّا المنىّ ) بنا بر نسخه و هى يعنى اينهايى كه از ذكر مىآيد ، و بنا بر نسخه فى يعنى در چهار چيز واجب نيست غسل و وضو و آن منى است و مذى است ، و وذى بذال معجمه ، و ودى به دال مهمله چنان كه در اكثر نسخ است و در تهذيب كه بعنوان حديث قوى نقل كرده است به غير اين لفظ اول به دال مهمله و ثانى بذال معجمه .
اما منى پس آن آب غليظ جهنده است كه بعد از آمدن استخوانها گوييا از هم مىپاشد و بدن سست مىشود و موجب غسل است ، و مذى آبى است كه غالبا پيش از منى مىآيد ، و وذى آبى است كه بعد از منى مىآيد عقيب منى ، و ودى آبى است كه عقيب بول مىآيد در هيچ يك از اينها نه غسل واجب است نه وضو ، و نه جامه را مىبايد شست ، و نه بدن را از آن چه اين آبها به او رسيده است مگر منى .
روايتى كه به اين تفضيل است در تهذيب نه به اين نحو است در ودى و وذى بلكه چنين است كه ودى عقيب بول مىآيد و وذى از جهت كوفتها مىآيد كه سستى كمر باشد ، و نديده‌ايم كه عقيب منى آبى بيايد ، و اهل لغت نيز موافق اين روايت ذكر كرده‌اند .
و در روايت صحيحى وارد شده است كه در ودى وضو هست چون از

518