( ولا ينقض الوضوء ما سوى ذلك من القيء و القلس و الرّعاف و الحجامة و الدّماميل و الجروح و القروح و لا يوجب الاستنجاء ) و نمىشكند وضو را غير آن چه در حديث مذكور بود مثل قىء كه بسيار باشد ، يا قلس كه اندكى باشد آن قدر كه دهان پر شود يا كمتر كه يك مرتبه بالا آيد و مرتبه دوم را قىء مىگويند ، و همچنين رعاف بضم را يعنى خونى كه از بينى بيايد هر چند بسيار باشد ، و همچنين دملها و جراحتها و زخمها كه خون از ايشان آيد ناقض نيست و اگر از ذكر يا دبر درآيد استنجا واجب نيست پس اگر كمتر از درهم بغلى را آلوده كرده باشد ازاله آن واجب نيست ، و اگر بيشتر از درهم باشد ازاله خون خواهد كرد و حكم آن دارد نه حكم استنجا كه غساله اش پاك باشد مثلا .
و احاديث در اين باب بسيار است از آن جمله در حديث صحيح از حضرت امام رضا صلوات الله عليه منقولست كه از آن حضرت سؤال كردند از قىء و رعاف و چركى كه از زخم مىآيد و خون از هر جا كه‌ايد آيا اينها ناقض وضو هستند ؟ حضرت فرمودند كه اينها ناقض هيچ چيز نيستند .
( وقال الصّادق صلوات الله عليه ليس فى حبّ القرع و الدّيدان الصّغار وضوء انّما هو بمنزلة القمّل ) و بسند قوى از آن حضرت صلوات الله عليه منقولست كه در كرمهائى كه شبيه به تخم كدواند و در كرمهاى كوچك وضو نيست و اينها بمنزله شپشند كه از بدن بيرون مىآيند در مانند مرضى كه بدن سوراخ مىشود و از آنجا شپش بيرون مىآيد ، يا چنان كه شپش از بدن بهم مىرسد اينها نيز از بدن بهم مىرسند .
و اين قياس از جهت رد بر عامه فرموده‌اند و فى الحقيقه قياس نيست زيرا كه قياس آنست كه حكم شرع را از آن استنباط كنند و حضرات ائمه معصومين صلوات الله عليهم احكام الهى را به نص نبى صلى الله عليه و آله مىدانستند و گاهى

505