روايت نموده است كه هشت كسند كه نماز ايشان مقبول الهى نيست :
اول :
غلامى كه از آقا گريخته باشد تا به آقا برگردد .
ديگر :
زنى كه مخالفت رضاى واجبى شوهر كند كه آن چه بر او واجب باشد به جا نياورد و محتمل است كه مطلق مخالفت شوهر مراد باشد به قرينه آن كه فرموده است كه شوهر از او آزرده باشد .
ديگر :
كسى كه زكات مال خود را ندهد نماز او مقبول نيست .
ديگر : شخصى كه امامت و پيشنمازى جمعى كند و ايشان راضى نباشند از امامت او اگر چه عادل باشد ، و ظاهرا در صورتى مىباشد كه حسب الحكم ظلمه پيشنماز باشد نماز او نيز مقبول نيست .
ديگر :
كسى كه بىوضو نماز كرده باشد اگر چه از روى فراموشى باشد صحيح نيست و اعاده واجبست .
ديگر :
زن آزادى كه بالغه باشد و بىمقنعه نماز كند نمازش صحيح نيست پس اگر كنيز باشد يا كودك باشد صحيح است .
و ديگر :
زبين بزاى و باى مشدده يا نون مشدده پس از حضرت پرسيدند كه يا رسول الله زبين كدامست ؟ حضرت فرمودند كه آن شخصى است كه او را بول و غايط آيد و پيش از نماز دفع نكند و در حال نماز مدافعه نمايد چون مانع حضور قلب است نماز او مقبول نيست .
ديگر :
كسى كه مست باشد و در حالت مستى نماز كرده باشد صحيح نيست و در هوشيارى واجبست كه آن را قضا كند .
حاصل آن كه حضرت فرمودند كه نماز اينها مقبول نيست و اين لفظ اعم است از آن كه صحيح نباشد مثل نماز بىوضو ، و بىمقنعه و مست ، يا صحيح باشد و كامل نباشد مثل باقى .
و سيد مرتضى را اعتقاد آنست كه هر چه مقبول نيست سبب خلاصى از

482