و بر گفته ايشان دلالت مىكند روايت صحيح زراره و بكير كه از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه روايت كرده‌اند كه حضرت فرمودند كه هر گاه شخصى مسح كند چيزى از سر را و چيزى از پا را از ميان كعبين تا سر انگشتان مجزى و كافى است او را و گذشت .
و صحيحه زراره در مبحث تيمم نيز خواهد آمد كه مسح بعضى از سر و بعضى از پاها مجزى است و اين مذهب اظهر است ، و آن چه صدوق ذكر كرده است احوط است بلكه احوط آنست كه اين مقدار سه انگشت از ناصيه باشد كه پيش سر است نه از كله سر چنان كه احاديث بسيار بر آن وارد شده است .
و احوط آنست كه زياده از قدر سه انگشت در طول سر و عرض سر نكشد و اگر اندكى بالا ترك مسح بكشد بهتر است كه دستش تر نشود از آبى كه بواسطه مقدمه شستن رو اندكى از سر را شسته باشد چون غالب اوقات بيشتر از قدر مقدمه مىكشند زيرا كه دغدغه مىشود كه آب جديد باشد و چون پا را مسح كند به آب جديد مسح كرده باشد اگر چه ظاهرا اين دقت در كار نباشد بعنوان وجوب و ليكن احوط است .
( وحدّ مسح الرّجلين ان تضع كفّيك على اطراف اصابع رجليك و تمدّهما إلى الكعبين فتبدأ بالرّجل اليمنى فى المسح قبل اليسرى ) و حد مسح پاها آن است كه دستها را بر سرهاى انگشتان پاها گذارى و هر دو را بكشى تا كعبين ، و ابتدا كنى در مسح به پاى راست پيش از پاى چپ .
بدان كه حديث صحيح بزنطى موافق است با آن چه صدوق گفته است و احاديثى كه الحال گذشت دلالت مىكرد بر آن كه مسمى مسح كافى است چنان كه ظاهر آيه كريمه نيز بر آن دلالت مىكند پس لازم است كه حديث بزنطى را حمل بر استحباب كنيم ، و اگر چنان كه صدوق گفته است دست راست را بر سر انگشتان راست گذارد به عنوانى كه اندكى كج كند كه اكثر دست پشت پا

418