سابق ضرر ندارد ، مثل رو اگر پيشتر مضمضه و استنشاق كرده باشند و بعضى از آن تر شده باشد .
( ثمّ غرف بيمينه ملاها فوضعه على مرفقه الأيسر فامرّ كفّه على ساعده حتّى جرى الماء على اطراف اصابعه ) پس از دست راست يك كف آب پر كردند و بر مرفق چپ گذاشتند و دست خود را با آب بر ساعد و ذراع كشيدند تا آب به سرهاى انگشتان ايشان رسيد . و آن كه حضرت ابتدا از مرفق نمودند معلوم نمىشود كه اصالة مرفق را مىبايد شست يا از باب مقدمه . و ظاهر آنست كه فى نفسه واجب باشد و متعارف نيست كه آن چه از باب مقدمه است بگويند ، مع هذا مشكل است كه توان يافت كه حضرت چه مقدار آن را رسانيدند ، و احوط آنست كه مرفقها شسته شود و اندكى بالاتر از باب مقدمه واجب به اين معنى كه چون تمام روى و دستها را واجب است شستن و علم به شستن آنها وقتى بهر مىرسد كه اندكى زيادتر شسته شود تا يقين شود كه همه شسته شده است ، و خلاف است كه مقدمه واجب واجبست يا لا بد است ، و كسى خلاف نكرده است كه البته مىبايد از جهة حصول ذى مقدمه مثل طى مسافت از جهت حج .
( و مسح على مقدّم رأسه و ظهر قدميه ببلَّة بقيّة مائه ) بعد از آن مسح كشيدند بر پيش سر و پشت پاها ، به بقيه ترى كه از آب وضو مانده بود و اين حديث را كلينى رضى الله عنه بسند صحيح از زراره ، از حضرت امام محمد باقر عليه السّلام روايت نموده است و به جاى لفظ الايسر ، اليسرى است در كافى و آخر حديث چنين است كه :
( ببلَّة يساره و بقيّة بلَّة يمناه ) يعنى مسح كشيدند به ترى دست چپ و بقيه ترى دست راست ، و بعد از آن ذكر كرده است كه زراره گفت كه حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه فرمودند كه خداوند عالميان واحد است و دوست مىدارد عدد طاق را ، پس بتحقيق كه كافى است ترا از

376