صلى الله عليه و آله مبالغه در نجاست بول مىفرمودند ، و مىفرمودند كه پايهاى خود را بشوييد و داخل مسجد شويد واى بر آن پاشنهاى نجس كه در جهنم خواهد بود اگر نشويند و داخل مسجد يا داخل نماز شوند . بعد از آن خلاف شد كه پا شستن جزو وضو است يا نه جمعى كه درد دين داشتند و مكرر از حضرت ديده بودند و معنى قرآن را شنيده بودند پا را مسح مىكردند به نص قرآن ، و نص آن حضرت ، و فعل آن حضرت .
و جمعى از منافقانى كه منصب خلافت آن حضرت را غصب كرده بودند و مىدانستند كه اين جماعت تابع حضرت امير المؤمنين صلوات الله عليه‌اند اگر ايشان حديثى از آن حضرت صلوات الله عليه نقل مىكردند نمىشنيدند ، و عمده نقل كنندگان وضو در صحاح سنيان عثمان بن عفان ، و ابو هريره ، و عبد الله بن زيد است كه در صحاح ايشان مذكور است .
آخر از جمله چهار صد هزار اصحابى كه وضوى آن حضرت را همگى مىديدند همين سه كس قول ايشان معتبر بود ، و اهل البيتى كه هميشه حضرت در خانه ايشان بود ، و اكثر وحىها در خانه ايشان نازل شد ، و حق سبحانه و تعالى آيه عصمت در شأن ايشان فرستاد ، و در دعاى مباهله محتاج به ايشان بود ، و سورهء هل اتى در شأن ايشان نازل شد . بلكه اكثر قرآن به اعتراف سنيان قول ايشان در وضو اعتبار نداشت چون آن جماعت معين ايشان بودند و اهل البيت دشمن ايشان بودند للَّه .
حاصل آن كه چون حضرات ائمه معصومين صلوات الله عليهم مىديدند كه دين از دست رفته است ، و به گفته ايشان اعتماد نمىكردند فعل را با قول منضم مىساختند و خود در برابر اصحاب وضو مىساختند ، و مىفرمودند كه رسول خدا صلى الله عليه و آله اين چنين وضو مىساخت و همچنين هر جا كه ايشان آن افعال را در برابر بفعل مىآوردند و نسبت به حضرت مىدادند وجهش

365