ايشان شريك باشد پس اين عمل را سبحانه و تعالى به منزل توبه گردانيده .
و ممكن است كه توبه بمعنى لغوى مستعمل باشد يعنى رجوع به خدا ، يا آن كه در آن روز عمل قبيحى كرده باشد و از آن توبه كرده باشد ، اما اول اظهر است به اعتبار آن كه او را اول توابين ناميد و معنى ثانى نيز محتملست و در هر يك از اينها بحث مىتوان كرد اما منافات با ظاهر ندارد . و محتملست كه چون از كرده خود پشيمان بود و تايب شده بود كه بىرخصت شارع كارى نكند هر چند خوب بود حق سبحانه و تعالى مدح هر دو فعل او كرده باشد چنان كه جاى ديگر فرموده است كه خوبان كارهاى خوب مىكنند و دلهاى ايشان خايف است از آن كه مبادا مقبول نشود و چيزهايى كه زياد كردم در همين حديث بود و از كلام صدوق افتاده بود ، و از كلام كلينى رضى الله عنه ظاهر مىشود كه استنجاى سنگ را منسوخ مىداند و سنگ را ذكر نكرده است .
و بسند صحيح روايت كرده است از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه در تفسير آيه * ( إِنَّ الله يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ ) * .
كه آن حضرت فرمودند كه مردمان استنجا به خرقه ، و سنگها مىكردند بعد از آن حضرت شستن را مقرر ساخت و اين شستن عمل بسيار خوبيست پس حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله به آن امر فرمودند و خود نيز به جا آوردند شستن را و حق سبحانه و تعالى نيز در كتاب خود فرستاده كه * ( إِنَّ الله يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَيُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ ) * .
و شيخ طوسى نيز حديثى صحيح از آن حضرت روايت كرده است كه حضرت رسول الله صلى الله عليه و آله به انصاريان فرمودند كه حق سبحانه و تعالى شما را به خوبى ياد كرده است شما چكار مىكنيد ؟ گفتند كه ما استنجا به آب مىكنيم .
< صفحة فارغة > [ مقدار استنجاء ] < / صفحة فارغة > ( و من اراد الاستنجاء فليمسح بإصبعه من عند المقعدة إلى

324