و شبهه كرده‌اند كه هر گاه بواسطه بول چهل دلو بايد كشيد و بواسطه عذره چهل يا پنجاه و بواسطه فضله سگ تمام آب را چگونه همه كه جمع شوند سى دلو بايد كشيد و جواب گفته‌اند كه چون آب باران با اينها جمع شده است شايد حكم نجاست اينها را تخفيف داده شده باشد با آن كه آب چاه مبناى آن بر اختلاف متفقات و اتفاق مختلفات است چنان كه گذشت و ظاهرش آنست كه اين اختلافات دليل طهارت است .
و چون جمعى قايل به نجاست شده‌اند بر ايشان اين اشكالات و غير اين وارد شده است از آن جمله هر گاه يك كر از آب چاه بكشند به اجماع علما به ملاقات نجاست نجس نمىشود و اگر همين كر در اندرون چاه باشد با صد كر ديگر و ماده داشته باشد كه صد هزار كر بوده باشد كه هر چند كشند بيرون آيد اگر گربه بول كند در آن همه نجس شود و همه را بايد كشيد و جواب گفته‌اند كه احكام شرعى به عقل درست نمىشود و نمىبينى كه اگر شخصى هزار فسق بكند يا بگويد كه من نمىدانم كه حضرت سيد المرسلين ( ص ) رسول است در آن فسوق كافر نمىشود و با اين كلمه كافر مىشود .
و اين اشكالات از اين جهت است كه مدار اكثر بر تقليد پيشينيان است بلكه شيخ طوسى رحمه الله چنان كه سيد ابن طاوس رحمه الله ذكر كرده است كه بعد از شيخ طوسى مفتى على التحقيق بهم نرسيد بلكه همگى مقلد شيخند اين همه احاديث صحيحه را طرح نموده‌اند و دست به احاديث ضعيفه زده‌اند چون شيخ گفته است كه اگر به اين حديث عمل كنيم به همه عمل كرده‌ايم و اگر به آن احاديث عمل كنيم اينها را طرح مىبايد كرد و غافل شده‌اند كه عكس است مثلا اگر عمل به طهارت چاه كنيم اين اخبار را حمل بر استحباب خواهيم كرد و به همه عمل كرده‌ايم و اگر به نجاست قايل شويم اخبار طهارت را همه ترك كرده‌ايم و اگر گويند كه احتياط اين است در اين حرفى نيست و ليكن احتياط واجب

285