ناصبى بيشتر بود .
و صدوق اين خبر را عمل نموده است و كراهت را بمعنى حرمت برده است ، چون جمعى كثير از علماى ما نقل اجماع كرده‌اند بر نجاست جميع كفار ، و ناصبى نيز كافر است ، چون منكر ضرورى است از ضروريات دين اسلام ، و همه مسلمانان مودّت اهل البيت را واجب مىدانند به نص قرآن ، و اخبار متواتره ، و دغدغه و خلافى نيست در همه مگر در ولد الزنا .
و آن چه اين ضعيف از تتبع كلام اهل البيت يافته‌ام مراد ايشان از ولد الزنا اعادى اهل البيت است و چون صريح نمىتوانستند حكم به نجاست آن سگان كردن به اين عبارت بيان مىفرمودند . و ظاهر است كه ولد الزناى يقينى بهم نمىرسد غالبا چنان كه خواهد آمد اخبار در مبحث حدود ، و در اين كتاب نيز خواهد آمد روايات متواتره كه در زمان حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله آزمايش حلال زاده و حرامزاده به دوستى و دشمنى امير المؤمنين صلوات الله عليه مىكردند ، و اكثر دشمنان ايشان نزد اهل سنت نيز ظاهر است كه اولاد زنا بوده‌اند .
و زمخشرى در ربيع الابرار حكايت معاويه را نقل كرده است كه از زنا به همرسيده ، و همچنين زياد ابن ابيه ، و عمرو عاص ، و عمر بن الخطاب و غير ايشان كه در كتب ايشان مسطور است ، و عمده عداوت امير المؤمنين صلوات الله عليه است كه اقوى دلايل است بر آن .
و بنا بر آن چه جمعى از علما قايل شده‌اند به نجاست ولد الزنا مثل سيد مرتضى ، و ابن ادريس به متابعت ابن بابويه ، دور نيست كه مراد ايشان نيز اينها باشند ، و اگر غير اينها مراد ايشان باشد چنان كه ظاهر كلام ايشان بر آن دلالت دارد دليلش ظاهر نيست . و اين حديث دلالت بر كراهت بمعنى اعم دارد كه در كفار بر سبيل حرمت باشد ، و در ولد الزنا بمعنى كراهت ، با آن كه صدوق نگفته

224