إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 715)

ظاهر چنين حوضها كه شتر و گاو و گوسفند ايشان همه از آنها آب مىخورده‌اند آنست كه اضعاف مضاعفه كر بوده باشد .
( وان شرب من الماء دابّة او حمار او بغل او شاة او بقرة او بعير فلا باس باستعماله و الوضوء منه ) يعنى اگر بخورد از آب خواه آب كر ، و خواه آب كم از كر ، اسبى : يا الاغى : استرى ، يا گوسفندى ، يا گاوى ، يا شترى پس باكى نيست استعمال آن آب كردن ، و از آن وضو ساختن . و مراد از سؤر بازمانده حيوانست ، و علما تفسير كرده‌اند كه سؤر چيزيست كه بدن حيوانى كه حياة در آن عضو حلول كرده باشد به آن برسد ، و غالب آنست كه در آب استعمال مىكنند ، و در غير آب از خوردنيها نيز استعمال مىكنند . چنان كه حضرت رسول الله صلَّى الله عليه و آله فرمود كه : سؤر المؤمن شفاء پس طعامى را كه بازمانده مؤمن است شفاست .
و روايت كرده است شيخ طوسى عليه الرحمه بسند صحيح از جميل كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از سؤر دواب كه اسب ، و استر ، و الاغ باشد ، و از سؤر گوسفند ، و گاو آيا از آن وضو مىتوان ساخت و مىتوان خورد ؟ حضرت فرمودند كه باكى نيست .
و ديگر روايت كرده است بسند صحيح از ابو العباس كه سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از فضل ، و بازمانده گربه ، و گوسفند ، و گاو ، و شتر ، و الاغ و اسب ، و استر ، و حيوانات وحشى ، و درندگان و هر چه بود از حيوانات سؤال مىكردم ، و حضرت مىفرمود كه باكى نيست تا رسيدم به سگ . حضرت فرمود كه رجس و نجس است ، از بازمانده سگ وضو مساز ، و آن آب را بريز ، و اول آن ظرف را به خاك بشوى ، ديگر به آب . و امثال اين اخبار بسيار است كه دلالت مىكند بر طهارت سؤر هر حيوانى غير از سؤر سگ ، و خوك ، و كافر . و احاديث بسيار واقع شده است در كراهت سؤر الاغ ، و استر ، و

219