هر حيوانى كه نشخوار نكند سؤرش حلال نيست ، و لعابش حلال نيست ، و به اين مفهوم عمل كرده‌اند بعضى از علما ، و اين قول ضعيف است زيرا كه دلالت مفهوم ضعيف است خصوصا مفهوم صفت ، سيما با معارضه احاديث صحيحه كه دلالت مىكند بر طهارت سؤر حيوانى كه حلال گوشت نباشد ، با آن كه مفهوم حديث آنست كه سؤر غير مأكول اللحم حلال نيست ، و هر چه مكروهست حلال نيست زيرا كه حلال و مباح آنست كه مساوى الطرفين باشد و مكروه تركش راجحست .
( واتى اهل البادية رسول الله صلَّى الله عليه و آله فقالوا يا رسول الله صلَّى الله عليه و آله انّ حياضنا هذه تردها السّباع و الكلاب و البهائم فقال لهم صلى الله عليه و آله لها ما اخذت افواهها و لكم ساير ذلك ) شيخ طوسى روايت نموده است اين خبر را بسند قوى از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه كه حضرت رسول الله صلَّى الله عليه و آله در سفر بر سر آبى رسيدند ، پس اهل باديه به خدمت آن حضرت آمدند و گفتند يا رسول الله به درستى كه اين حوضهاى ما درندگان و سگان و شتر و گاو و گوسفند آب آن را مىآشامند چون است ؟ پس حضرت فرمودند كه آن چه آنها مىخورند از ايشان است ، و باقى از شما ، يعنى پاك است .
و ظاهر آنست كه حوضهاى ايشان حوضهاى بزرگ بوده است ، و چندين كر آب داشته است ، چنان كه الحال نيز هست حوضهاى عظيم كه بر سر يكى از آن حوضها كه مشهور است به بركه عمرو عبد ود فرود آمديم ، و دو روز در آنجا بوديم ، و قافله زياده از بيست هزار نفس بودند ، بعد از برخواستن تخمينا يك شبر كم شده بود . پس از اين حديث استدلال نمىتوان كرد بر طهارت قليل به اين كه حضرت نپرسيد كه كر هست يا نه ، زيرا كه ظاهر حديث آنست كه آن حوضها مشاهد بود ، و اقل مرتبه محتملست كه كر بوده باشد ، قطع نظر از آن كه

218