و طهور در لغت عرب بمعنى ما يتطهر به آمده است يعنى چيزى كه به آن پاك كنند كثافت و نجاست را ، چنان كه غسول بمعنى ما يغسل به است ، و وضو بمعنى ما يتوضأ به است و در اين آيه مراد است به قرينه آيه سيم ، و به قرينه اخبار صحيحه بسيار كه در همه استعمال طهور بمعنى مطهر كرده‌اند و خواهد آمدن .
و لفظ ماء اگر چه بحسب ظاهر افاده عموم نمىكند ، و ليكن چون حق سبحانه و تعالى در مقام امتنانست بر بندگان اگر از جهت عموم نباشد بىفايده مىشود ، پس ظاهر آيه اينست كه آبهايى را كه از آسمان فرستاده‌ايم پاك كننده شماست ، و تنكير آن به واسطهء تعظيمست يعنى آبى فرستاده‌ايم و چگونه آبى كه سبب حيات عالميان است و طهور است و چگونه طهورى كه هر قسم نجاستى كه از حدث و خبث باشد به آن زايل مىشود .
( ويقول عزّ و جلّ * ( وَأَنْزَلْنا مِنَ السَّماءِ ماءً بِقَدَرٍ فَأَسْكَنَّاه فِي الأَرْضِ وَإِنَّا عَلى ذَهابٍ بِه لَقادِرُونَ [1] و ديگر خداوندى كه عزيز و جليل است از آن كه بذات مقدس و تفضلات او توان رسيدن مىفرمايد كه ما از جانب آسمان آبى فرستاديم به اندازه احتياج خلايق ، و آن را در زمين ساكن ساختيم ، و ما اگر خواهيم آبها را مىتوانيم بردن كه همه هلاك شوند . و اين آيه نيز چون در او منّتى است كه حق سبحانه و تعالى بر خلايق گذاشته است ، دلالت مىكند كه آبهايى كه در چشمها و چاهها و رود خانه هاست همه از جانب آسمان آمده است ، و ظاهر است كه اگر چند سال باران نيايد آب در هيچ چاهى و چشمهء نمىماند ، و اگر يك سال باران نيايد بسيار كم مىشود ، و اين معنى قطع نظر از آيه از مجرباتست .
ويقول عزّ و جلّ : * ( ويُنَزِّلُ عَلَيْكُمْ مِنَ السَّماءِ ماءً لِيُطَهِّرَكُمْ

[1] آيه 18 - المؤمنون .

198