< فهرس الموضوعات > باب الرّجل يوصى من يذبح عنه و يلقى هو شعره بمكَّة < / فهرس الموضوعات > باب الرّجل يوصى من يذبح عنه و يلقى هو شعره بمكَّة ( روى ابن مسكان عن أبي بصير قال قلت لأبي عبد الله صلوات الله عليه الرّجل يوصى من يذبح عنه و يلقّى هو شعره بمكَّة فقال ليس له ان يلقى شعره الَّا بمنى ) ( 1 ) اين بابى است در حكم كسى كه وكيل كند شخصي را كه به نيابت أو ذبح كند و خود برود در مكَّه و سر بتراشد و موى سر را در مكَّه بيندازد منقول است به پانزده سند صحيح و سه حسن كالصحيح از ليث كه گفت عرض نمودم به حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه اگر شخصي وكيل كند يا امر كند كسى را كه از جهة أو در منى ذبح كند و خود به مكة رود و در آنجا سر بتراشد و موى سر را در مكة بيندازد حضرت فرمودند كه نمىبايد كه موى سر را بيندازد مگر در منى و اين عبارت سه احتمال دارد يكى آن كه از صاحبان عذر باشد و چنين مىكند كه شب بمنى مىآيد و شخصي را وكيل مىكنند كه به نيابت ايشان ذبح كند و سر را در مكة معظمه بتراشند و موى سر را بمنى فرستند تا در آنجا دفن كند پس در اين صورت سؤال از انداختن موست در مكة حضرت مىفرمايند كه مو را در مكة نيندازند بلكه در منى بيندازند به آن كه به كسى دهند كه بياورد و در منى بيندازد يا دفن كند دويم آن كه عذر نداشته باشد و چنين كرده باشد حضرت مىفرمايد كه بيايد و در منى موى تقصير را بيندازند به آن كه در منى واقع سازد سيم أعم از هر دو و أول اظهر است اگر چه آخر أشمل است و بر همه روايات صحيحه وارد است

308