< فهرس الموضوعات > باب نتاج البدنة و حلابها و ركوبها < / فهرس الموضوعات > باب نتاج البدنة و حلابها و ركوبها ( روى حمّاد عن حريز انّ أبا عبد الله صلوات الله عليه قال كان علىّ ، صلوات الله عليه إذا ساق البدنة و مرّ على المشاة حملهم على بدنه و ان ضلَّت راحلة رجل و معه بدنه ركبها غير مضرّ و لا مثقّل ) ( 1 ) اين بابى است در آن كه شتر هدى بزايد و دوشيدن شتر و سواري آن چه حكم دارد .
به أسانيد صحيحه منقولست از حريز كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه حضرت أمير المؤمنين صلوات الله عليه چنين مىفرمودند كه اگر شتران را إشعار و تقليد كرده باشند و رانده بودند و به پيادگان مىرسيدند ايشان را بر شتران خود سوار مىكردند و اگر راحله شخصي گم شده بود و شتران آن حضرت بودند با آن حضرت آن شخص را سوار مىفرمودند به نحوى كه ضرر به شتران نرسد و بار ايشان سنگين نشود يعنى به نوبت بر آنها سوار مىكردند و بار بسيار بر همه نمىگذاشتند بلكه بار را حصه مىكردند . و ظاهرا در عبارت سقطى واقع شده است از نساخ لفظ و قال كه حضرت فرموده باشند كه هر گاه شتر بار بردار شخصي گم شود و شترى با شتران سياق كرده باشد جايز است كه شتر هديش را سوار شود و بأرش را بر شترى هدى گذارد مشروط به آن كه ضرر به آن نرسد و بأرش را سنگين نكند .
چنان كه منقولست به أسانيد صحيحه از سليمان بن خالد كه حضرت

303