< فهرس الموضوعات > باب من أوصى في الحجّ بدون الكفاية < / فهرس الموضوعات > باب من أوصى في الحجّ بدون الكفاية ( روى ابن مسكان عن أبي بصير عمّن سأله قال قلت له رجل أوصى بعشرين دينارا في حجّة فقال يحجّ بها رجل من حيث يبلغه ) ( 1 ) اين بابى است در آن كه كسى وصيّت كند مالي را كه صرف نمايند در حج و كافى نباشد .
منقول است در صحيح از عبد الله از ليث كه هر دو از أهل اجماعند از كسى كه از أو سؤال كرد از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه و گفت به آن حضرت عرض نمودم كه هر گاه شخصي وصيّت كند به بيست مثقال طلا كه از جهة أو استيجار كنند . حجرا فرمودند كه اگر در بلد موت وفا نكند از هر جا كه وفا كند استيجار كنند .
و ظاهرش آنست كه حج مىبايد مهما أمكن از بلد موت باشد و ليكن اين حديث و أمثال اين در وصيّت وارد شده و ظاهر وصيّت منصرف مىشود به بلد موت و در آن دغدغه نيست اگر از ثلث بيرون آيد زايد بر قدر اجرت حج ميقاتى و الا هر چه بيرون آيد ، و عمده نزاع در وقتي است كه وصيت نكرده باشد كه آيا از بلد موت بايد يا از ميقات كافى است اخبار صحيحه بحسب ظاهر دلالت مىكنند بر اخراج حج ، و حج عبارتست از افعال حج و راه از افعال حج نيست بىدغدغه و بر تقديرى كه مقدمه واجب واجب باشد هر واجبي را قضا نمىبايد كرد با آن كه مقدمه در حال حيات

144