< فهرس الموضوعات > باب ذكر الله عزّ و جلّ و الدّعاء في المسير < / فهرس الموضوعات > باب ذكر الله عزّ و جلّ و الدّعاء في المسير * ( روى معاوية بن عمّار عن أبي عبد الله صلوات الله عليه قال كان رسول الله صلَّى الله عليه و آله في سفره إذا هبط سبّح و إذا صعد كبّر ) ( 1 ) اين بابى است در بيان ذكر حق سبحانه و تعالى و دعاها كه در راه بايد خواند .
به أسانيد صحيحه منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه دأب حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله اين بود در سفر كه چون به پستى مىفرمودند سبحان الله مىگفتند يعنى منزه است حق سبحانه و تعالى از پستى و پست مرتبگى ، بلكه هر كمالى و معرفتي و رفعت معنوي كه هست همه مخصوص ذات مقدس واجب الوجوديست كه مستجمع جميع كمالاتست و هر جا پستى و نقصى كه هست از لوازم غير اوست از ممكنات ، و چون آن حضرت به بلندى مىرفتند الله أكبر مىگفتند يعنى حق سبحانه و تعالى از آن بزرگتر است كه وصف بزرگى أو توان كرد يا آن كه بلند مرتبه تر از آنست كه بلندى أو از قبيل بلندى ممكنات باشد بلكه بلندى أو بلندى رتبه است كه واجب الوجوديست كه همه ممكنات ذليل اويند و نعم ما قال نه بلنديش هست ز افزونى * ذات أو برز چندى و چونى

317