< صفحة فارغة > [ كتاب الصوم ] < / صفحة فارغة > < فهرس الموضوعات > باب علَّة فرض الصّيام < / فهرس الموضوعات > باب علَّة فرض الصّيام ( سال هشام بن الحكم ابا عبد الله صلوات الله عليه عن علَّة الصّيام فقال انّما فرض الله عزّ و جلّ الصّيام ليستوي به الغنيّ و الفقير و ذلك انّ الغنيّ لم يكن ليجد مسّ الجوع فيرحم الفقير لأنّ الغنيّ كلَّما اراد شيئا قدر عليه فاراد الله عزّ و جلّ ان يسوّى بين خلقه و ان يذيق الغنيّ مسّ الجوع و الالم ليرقّ على الضّعيف و يرحم الجائع ) ( 1 ) اين بابى است در بيان علت واجب ساختن حق سبحانه و تعالى صوم را بهشت سند صحيح منقول است از هشام كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از علت روز گرفتن حضرت فرمودند كه حق سبحانه و تعالى واجب گردانيد روزه را تا به سبب آن مساوى شوند غنى و فقير زيرا كه غنى باختيار خود گرسنگى نمىكشد تا بر فقيران رحم كند زيرا كه غنى هر چه مىخواهد بر آن قدرت دارد پس حق سبحانه و تعالى روزه را مقرر ساخت تا غنى و فقير را مساوى كند و بچشاند غنى را الم گرسنگى و در كافى در حديث حمزه كه خواهد آمد به جاى مس مضض است بمعنى حرقت و الم اگر چه مس نيز لطفى دارد كه مراد اين باشد كه الم غنى مثل فقير نيست زيرا كه خاطرش جمع است كه شب تلافى مىكند بخلاف فقير و به سبب اين الم قدر گرسنگان را بداند و بر ضعيف رقت كند و بر گرسنه رحم كند

147