< فهرس الموضوعات > باب نوادر الزّكاة < / فهرس الموضوعات > باب نوادر الزّكاة ( روى علىّ بن يقطين قال قلت لأبي الحسن الاوّل صلوات الله عليه رجل مات و عليه زكاة و اوصى ان تقضى عنه الزّكاة و ولده محاويج ان دفعوها اضرّ بهم ضرار شديدا فقال يخرجوها فيعودوا بها على أنفسهم و يخرجون منها شيئا فيدفع إلى غيرهم . ) ( 1 ) اين بابى است در بيان احاديث شاذه كه در زكات وارد شده است در صحيح منقولست از على كه گفت عرض نمودم به حضرت امام موسى كاظم صلوات الله عليه كه هر گاه شخصى بميرد و بر ذمه او زكات بوده باشد و وصيت كند كه زكات او را اداء كنند و فرزندانش بسيار پريشان باشند كه اگر اين زكات را بيرون كنند ضرر عظيم به ايشان رسد حضرت فرمودند كه بيرون كنند و صرف خود كنند پس گويا ايشان وكيلند از جانب حضرت در بيرون كردن و صرف خود نمودن چون مستحق زكاتند و واجب النفقه نيستند الحال كه زكات را به ايشان نتوان داد و اندكى ازين مال را بيرون مىكنند و به مستحقى غير خودشان مىدهند و در كافى يخرجونها فيعودون است و ظاهرا غلط متن از نساخ شده است اگر چه ممكن است كه مجزوم باشند هر دو بلام مقدر در اول و به تتبع يافته‌ايم كه امثال اينها كه محتاج به تكلفها باشد در كلام ائمه هدى واقع نشده است و هر چه شده است از نساخ يا روات شده است و هم چنين در قرآن مجيد هر جا كه محتاج به تكلف باشد در وقت جمع قرآن أولا يا ثانيا شده است و اين حديث دلالت مىكند بر آن كه زكات مثل ساير ديون مقدم است بر ميراث .

548