إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 591)

< فهرس الموضوعات > باب التّعقيب < / فهرس الموضوعات > باب التّعقيب < صفحة فارغة > [ مقدمه ] < / صفحة فارغة > بابى است در بيان آن چه در عقب نمازها بايد خواند چنان كه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه * ( فَإِذا فَرَغْتَ فَانْصَبْ وَإِلى رَبِّكَ فَارْغَبْ ) * پس منقولست از حضرت امام محمد باقر و حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليهما كه مراد الهى آنست كه هر گاه از نماز واجب فارغ شوى پس متوجه پروردگار خود شو يا دست به دعا بردار و هر مطلبى كه دارى از خداوند خود طلب نما تا عطا كند ترا .
و در خبرى ديگر از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه منقول است كه مراد از آيه دعاست در عقب نماز كه بنشينند و دعا كنند ، و اكثر مفسّرين چنين تفسير كرده‌ايم ، در اخبار بسيار وارد شده است كه مراد اينست كه چون از امر نبوت فارغ شدى على را نصب كن از جهت امامت .
و در روايت ديگر از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه منقولست كه چون از حج وداع فارغ شدى نصب كن على را در غدير خم از جهت امامت و منافات نيست ميان اين روايات به آن كه أول ظهر آيه باشد و آخر بطن يا هر دو ظهر باشد كه هر دو مراد باشد و در آيات از اين باب بسيار است و اين اخبار از حضرت سيّد المرسلين صلى الله عليه و آله منقولست ، و زمخشرى در اين تفسير گفته است كه ناصبى را مىرسد كه بگويد كه مراد اين است كه چون از نماز فارغ شوى سبّ امير المؤمنين بكن اى ملعون كافر دشمن خدا و رسول در آيه

141