بر پيغمبران سابق فرستاده بود از طاعت و معصيت مگر آن كه همه را تعليم من نمود و من همه را حفظ نمودم و يك حرف از آنها را فراموش نكردم ، پس از آن حضرت دست بر سينه من نهاد و دعا كرد كه خداوندا پر گردان اين دل را از علم و فهم و حكمت و نور ايمان ، پس گفتم كه يا رسول الله از آن روزى كه دعا كردى از جهة من آن دعاها را چيزى را فراموش نكرده‌ام ، آيا خوف دارى بر من كه من بعد چيزى را فراموش كنم حضرت فرمود كه نه خوف ندارم بر تو فراموشى را و نه جهل و نادانى را كه چيزى بر تو پوشيده بماند ، و اين حديث و هر چه كلينى و ابن بابويه روايت نموده‌اند از سليم همه در كتاب سليم هست و آن نزد ما هست و عبارات اين كتاب و مطالبش همگى دليل صحت آنست قطع نظر از اسانيد معتبره آن ، و همين حديث بس است در بيان سبب اختلافى كه در اخبار واقع شده است و اخبار در اين باب بسيار است و همه را در روضه ذكر كرده‌ايم و اين رساله گنجايش بيشتر از اين ندارد .
< فهرس الموضوعات > فائده هشتم : در اجازه است < / فهرس الموضوعات > فائده هشتم در اجازه است جمعى واجب مىدانند در نقل حديث كه راوى اجازه داشته باشد بيكى ازين هفت فرد اول : آنست كه شيخ حديث را بر شاگرد خود بخواند و اين بهترين انواع اجازه است ، دويم : در حديث صحيح وارد شده است كه عبد الله بن سنان به حضرت امام جعفر صادق عليه السّلام عرض نمود كه جمعى نزد من مىآيند و حديث شما را از من مىشنوند ، و من دل گير مىشوم ، و قوت ندارم كه همه را بر ايشان بخوانم « بواسطه كثرت اشغالى كه او را بود و خزينه دار خلفاى

65