همنامان وى « سيّد ماجد » نام دو تن ديگر از عالمان بزرگوار شيعه است :
الف : سيد ماجد بن محمد كه مدّتى در أصفهان قاضى بوده و در حيات شيخ حرّ عاملي ( م 1104 ) درگذشته است . شيخ حرّ گويد : ابياتى برايش سرودم و فرستادم و پس از رحلت أو مرثيه‌اى سرودم . [1] شيخ آقا بزرگ مىنويسد : « له التحفة السليمانية في شرح عهد مالك الأشتر ، كتبه باسم الشاه سليمان ( م 1106 ) و قد طبع بإيران سنة 1301 . [2] فصوص سليمانيّه در شرح دعاى بيت المعمور ( يا من أظهر الجميل . . . ) از ديگر تأليفات اوست .
ب : سيّد ماجد بن هاشم بحراني صادقي ابن علي بن مرتضى بن عليّ ابن ماجد حسينى ( م 1028 ق ) در شير از ، وى شاگرد شيخ بهائى و معاصر ملا محمد صالح مازندرانى ، ملا محمد باقر سبزوارى و ملا محمد تقى مجلسي - رضوان اللَّه عليهم - است . ملا محسن فيض از أو كسب فيض كرده و سيّد على خان مدنى رحمه اللَّه در سلافة العصر أو را بسيار ستوده و اشعارى از أو نقل نموده است ؛ از تأليفات أو است : التعليقات على خلاصة الأقوال في الرجال . [3] رسالهء حاضر اين رساله به درخواست برخى دوستان مؤلف تأليف شده و شامل مقدّمه ، دو مقصد و يك خاتمه است . در مقدمه به بررسى اجمالي اين مباحث مىپردازد :
الف : جايز نبودن استعمال لفظ مشترك در دو معنى .

[1] أمل الآمل ، ج 2 ، ص 225 و 226 .
[2] الذريعة ، ج 3 ، ص 441 .
[3] الذريعة ، ج 2 ، ص 505 و ج 3 ، ص 231 ، ريحانة الأدب ، ج 1 ، ص 232 .

501