اعتبار كرده‌اند . مثل حديثِ وضوىِ رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم كه امام محمّد باقر صلوات الله عليه بيان فرموده‌اند كه : « فَدَعا بقدحٍ من ماء . . . » [1] كه جميع اصحاب تلقّى به قبول كرده‌اند و بدين حديث عمل كرده‌اند . و علَّامه در مختلف گفته كه اين حديث صحيح است . [2] و همچنين شيخ شهيد در ذكرى [3] . و حال آنكه اصحابِ حديث گفته‌اند كه روات سندِ اين حديث ، حسين بن حسن ابان است و در آن حرف است كه بنا بر اصطلاح متأخّرين ، سبب قصور حديث مىشود ، چنانچه شيخ بهاء الملَّة و الدين فرموده ؛ و حال آنكه تمام اصحاب بدين عمل كرده‌اند . و حديث كُر ، سه شِبْر و نيم در سه شبر و نيم كه نزد متأخّرين صحيح نيست به آن عمل كرده‌اند و حديث سه شبر در سه شبر كه به اصطلاح ايشان صحيح است ، عمل نكرده‌اند .
اگر كسى گويد : عمل كردن ايشان به حديث سه شبر و نيم در سه شبر و نيم از جهت احتياط عمل كرده‌اند چه سه شبر و نيم مشتمل بر سه شبر هست و عكس نيست پس در معنا به هر دو عمل كرده‌اند .
جواب آنكه : هر كس آب كثير را سه شبر و نيم در سه شبر و نيم مىداند حكم به تنجيس سه شبر در سه شبر مىكند در حال ملاقات نجاست . پس حكم به تنجيس ما طهّره الله كرده و حكم به تيمّم مىكند با وجود آب طاهر در واقع و باز منتقض مىشود به اينكه هرگاه كسى حكم كند به آنكه اكثر مدّت حيض هشتْدَه روز است به حديث ضعيف ، و حديث صحيح كه اكثر حيض ده روز است ، واگذارد . بايد كه درست كرده باشد چه هشتْدَه مشتمل بر ده

[1] كافى ، ج 3 ، ص 24 ، ح 1 ؛ استبصار ، ج 1 ، ص 58 ، ح 171 ؛ و تهذيب ، ج 1 ، ص 55 ، ح 157 .
[2] مختلف الشيعة ، ج 1 ، ص 109 ، مسألهء 67 .
[3] ذكرى ، ص 83 ، سطر 21 .

408