ديگر از جملهء فحول اماميه رحمهم الله كه حكم به حرمت غنا كرده يكى شيخ شهيد ثانى است كه در كتاب شرح لمعه مىفرمايد كه :
وَ هُوَ مَدُّ الصَوْتِ الْمُشْتَمِلُ عَلَى التَرجِيعِ المُطْرِبِ أوْ ما يُسَمّى في العُرفِ غِناءً وَإنْ لَمْ يُطْرِبْ سواء كانَ في شِعْرٍ أوْ قُرآنٍ . [1] يعنى : غنا مدّ صوتِ مشتمل بر ترجيع مطرب است يا آن چيزى كه آن را در عرف خوانندگى گويند ، گو مطرب نباشد و آنچه گفتيم خواه در شعر باشد و خواه در قرآن كه در اصل حرمت شريكند .
و اين عبارت اگر چه خالى نمىنمايد از حكم به حرمت غنا امّا بعد از ديدنِ متن ، حكمِ شيخِ مرحوم به حرمت غنا ، واضح مىشود .
ديگر از جملهء اعاظم علماى شيعه رحمهم الله تعالى كه حكم به حرمت غنا كرده يكى شيخ صاحب كمال شيخ حسن بن على بن عبد العالى است كه در كتاب عمدة المقال في كفر أهل الضلال استدلال مىكند بر كفر سنّيان به اينكه ايشان قايل شده‌اند كه پيغمبر صلى الله عليه و آله و سلم غنا كننده را منع نكرده از غنا كردن ، و ابى بكر را منع كرده كه « چرا غنا كننده را منع مىكنى ؟ » و اين عبارت آن شيخ عالى درجه است كه مىگويد كه سنّيان مىگويند كه :
إنّه أقَرَّ عائِشةَ على اللعبِ و جاريَتيْنِ على غِنائهما ناهياً أبا بكرٍ حين زجرهما .
و به مضمون اين عبارت اشاره شد .
ديگر از جملهء اكابر علماى شيعه رحمة الله عليهم كه حكم به حرمت غنا كرده يكى شيخ جعفر بن محمد دوريستى است عليه الرحمة كه در كتاب

[1] الروضة البهية ، ج 1 ، ص 273 .

258