استفاده كرده كه هم اكنون اثرى از آنها نمانده است . [1] مؤلف در اين كتاب به علامهء مجلسى اول و دوم بد گويى كرده و بخصوص كتاب رجعت علامه مجلسى دوم را به باد انتقاد گرفته است . [2] گزيده‌اى از اين كتاب بتازگى چاپ شده است .
رسالهء حاضر به نظر مىرسد كه ميرلوحى اين رساله را در ردّ محقّق سبزوارى نوشته باشد . او انگيزه اش را از نگارش رساله اينچنين بيان مىكند :
در اين اوقات از بعضى دوستان و پيروان ائمهء معصومين ( صلوات الله عليهم ) چنين استماع افتاد كه بعضى از افاضل تأليفى كرده و در آن بيان كرده كه غنا كردن و خوانندگى نمودن در قرآن جايز ، بلكه سنّت است و مستمسك به حديثى چند شده كه با جواب مذكور شود . إن شاء الله .
محقّق سبزوارى در كفاية الأحكام دربارهء غنا در قرائت قرآن مىنويسد :
لا خلاف عندنا في تحريم الغناء في الجملة . . . لكن غير واحدٍ من الأخبار يدلّ على جوازه بل استحبابه في القرآن بناءً على دلالة الروايات على جواز حسن الصوت و التحزين و الترجيع في القرآن ،

[1] رك : فهرست مشكاة ، ص 1497 - 1506 . دربارهء روابط علامه مجلسى اوّل و دوم و ميرلوحى و شرح حال او رك : الروضة النضرة ، ص 479 - 481 ؛ زندگينامه علامه مجلسى ، ج 1 ، ص 196 - 201 ؛ فيض قدسى ؛ ص 82 ، 195 ؛ سفرنامه شاردن ، ج 4 ، ص 303 ؛ دين و سياست در دورهء صفوى ، ص 248 - 251 .
[2] رك : گزيدهء كفاية المهتدى ، مقدمهء مصحح ؛ النجم الثاقب ، مرحوم محدث نورى ، قم ، انتشارات مسجد مقدس صاحب الزمان ، 1372 ، ص 76 .

190