إسم الكتاب : صيغ العقود والإيقاعات ( عدد الصفحات : 405)

مشترى مىگويد و اگر ضامن هر دو باشد ، روى به هر دو كرده و اسم مبيع و ثمن هر دو را مىبرد .
و جايز است كه ضمان درك را در عينى قرار دهند مثل عمارت و باغ و قريه و مانند اينها . پس ضامن درك بگويد : « ضمنت لك درك هذا المبيع فى هذا المتاع عن البائع الفلاني » .
و مشترى گويد : « قبلت ضمانك لي درك هذا المبيع فى هذا المتاع عن البائع الفلاني » .
پس آن محلّ درك ، مثل رهن مىشود كه مالكش نمىتواند او [ آن ] را بفروشد و اگر بميرد ، و ارثش نيز نمىتواند بفروشد بلكه انتفاع از وى مىبرند و خود محبوس است تا زمانى كه مضمون له اذن بدهد كه بفروشند .
و بايد دانست كه ضمانت چه در دين باشد و چه در درك ، مدّت نمىخواهد . زيرا كه تابع ( 1 ) آن دين سابق و بيع مذكور است . پس مدّتش نيز تابع مدت آنها است . بلى اگر مدّت قرار بدهند بعد از مدّت ، آن عين فكّ مىشود از درك .
و نيز بايد دانست كه در ضمان همان عقدى كه ضمان از براى او [ آن ] است ، شرط ضمان درك نمىتوان كرد ( 2 ) زيرا كه اگر عوضين در آن عقد ، ملك بايع و مشترى بوده است ضمان درك لغو است و اگر ملك غير بوده است ، عقد باطل است و ضمان نيز در ضمن آن باطل مىشود . ( 3 ) .

91