يعنى : قبول كردم اين وصيّت را . ( 1 ) و قبول اين وصيّت نيز بعد از ممات جايز است . و اگر موصى له ، فقراء و سادات و مساجد و ساير خيرات باشد ، ( 2 ) مثل اين كه بگويد : وصيّت كردم ثلث مالم را از براى فقراء ، صحيح است و احتياج به قبول ندارد . بلكه قبول ممكن نيست . پس اين قسم از وصيّت داخل ايقاعات است .
و اگر متعلَّق وصيّت را ذكر نكند ( 3 ) ، در هر دو قسم باطل است . پس اگر بگويد : وصيّت كردم از براى فلان شخص و متعلَّق وى را ذكر نكند ، و يا

277