اولاد صغار من و اداء ديون من و ردّ امانتهايى كه در نزد من است و صرف كردن ثلث مال مرا در مصارف معيّنه .
و بايد همگى را مفصّلا بيان نمايد و به هر زبانى كه باشد ، جايز است ، عربى لازم نيست . پس وصىّ بگويد : « قبلت الوصيّة كما ذكرت » . ( 1 ) يعنى : قبول كردم وصيّت را به قسمى كه ذكر شد .
و جايز است كه وصىّ در زمان حيات ، سكوت كند و بعد از ممات وى [ موصى ] قبول كند . و امّا اگر در حال حيات ردّ كند ، بعد از ممات قبول بىفايده است .
و بايد وصىّ بالغ ، عاقل ، عادل باشد . پس اگر فاسق باشد ، هر عملى بكند كالعدم است ( 2 ) . و بسيارى از مؤمنين از اين معنى غافلند و اوصياء غير

275