پس اين شهرتى كه در صيغهء نكاح شده ، مصداق « ربّ مشهور لا اصل له » ( 1 ) است . و چون كه در اخبار و كلمات اهل لسان ، گاهى هر دو مفعول نكاح ، ضمير واقع شده و گاهى يكى از آنها ، لهذا احتياطا اين اقسام را نيز مراعات فرموده‌اند . پس وكيل زوجه بگويد : « أنكحتها إيّاه على الصّداق المعلوم » .
يعنى : به زنى دائمى دادم آن زن را كه موكَّله من است ، به آن مرد كه موكَّل تو است ، بر صداق معلوم .
پس وكيل زوج گويد : « قبلت النّكاح له على الصّداق المعلوم » .
يعنى : قبول كردم به زنى دائمى آن زن را كه موكَّله تو است ، از براى آن مرد كه موكَّل من است ، بر صداق معلوم .
پس وكيل زوجه بگويد : « أنكحته إيّاها على الصّداق المعلوم » .
يعنى : به زنى دائمى دادم به آن مرد كه موكَّل تو است ، آن زن را كه موكَّلهء من است ، بر صداق معلوم .
پس وكيل زوج گويد : « قبلت النّكاح له على الصّداق المعلوم » .

185